A única variable común nas cidades é a persoa

Os procesos de transformación son globais pero suceden a nivel local: 50 anos de historia implican décadas de crecemento e adaptación mutua. De rutinas e de innovacións.

A vida é un constante proceso de evolución, de aí a necesidade de buscar punto de referencia no que a “media distancia” permita observar para comprender os trazos grosos da realidade: A ciudade como ámbito de análise

As cidades son formacións políticas que habitualmente teñen maior permanencia no tempo que outras construcións máis ampla (Sidney Pollard)

No proceso crúzanse diferentes perspectivas da realidade (institucional, empresarial…) pero mesmo os grandes intereses configúranse ao redor da vida das persoas. E iso é a cidade:

É o espazo que contén o tempo, que acumula memorias colectivas e coñecementos diversos, é onde se mesturan de persoas e actividades, onde se producen os intercambios múltiples, programados ou non programados, onde aparecen as oportunidades xeradas polo azar (Jordi Borja)

A intelixencia urbana non é comprar os últimos produtos da tecnoloxía senón aqueles que se combinan coas habilidades e comportamentos da poboación, o bo uso dos recursos e as prioridades sociais e as características morfológicas e o funcionamento do territorio (Jordi Borja)

A finais anos cincuenta do século XX apróbase o impulso á industrialización do país, a través dos “Plans Provinciais” que se empezan a facer efectivo a principios dos 60. Pero as empresas non son só axentes xeradores de produtos e servizos. A historia do seu crecemento aséntase sobre un eixo fundamental: as personas.

• Na Coruña, cidade atlántica e comercial, estes Plans propician o achegamento ao factor industrial, historicamente menos desenvolto que noutras zonas do Estado.
• Entre as empresas que iniciaron a súa actividade nos 60 “a Refinería” ten unha historia propia, en gran parte polo seu alto grao de interacción territorial e social pero no seu proceso conta a historia da evolución do público ao privado, do desenvolvemento social e tecnolóxico, da evolución dos mercados…

“O que realmente determina a eficacia dun sistema de xestión do coñecemento non son os seus mecanismos de captura e almacenamento senón a cantidade e diversidade de espazos de intercambio e transferencia que se poñen a disposición das persoas para a súa distribución e transformación”. (Manel Muntada)

O desenvolvemento deste proxecto implica un impulso de socialización e achegamento entre as persoas, é dicir, o propósito do proxecto emerxe do propio proceso de desenvolvemento:

1. Fomentar a interactuación da cidadanía a través dos recordos e historias persoais
2. Dotar de significado e valor a historia e contribución das organizacións e institucións ao desenvolvemento da comarca
3. Rescatar a intrahistoria que non adoita aparecer nos arquivos documentais, contribuíndo así aos requisitos fundamentais da sociedade do coñecemento: Transparencia, accesibilidade e usabilidade.

¡Costrúyelo y vendrá! El debate teórico que no cesa sobre las categoría y límites de los géneros parece ya un poco desfasado porque, al final, lo que importa es el poder del relato. Y es lo que nos ha gustado de este vídeo que no sólo habla de lo que parece sino que nos cuenta que, cuando los problemas no son únicos, sus soluciones tampoco deberían serlo.

Y lo hace utilizando un tema de actualidad en el debate ciudadano, el creciente uso de la bicicleta en las ciudades. Holanda lo consiguió pero para ello tuvieron que cumplirse algunas condiciones necesarias: una ciudadanía concienciada y activa, gobernantes que escuchan y el desarrollo de políticas adecuadamente reflexionadas e implantadas.

Cómo consiguieron los holandeses sus carriles bici.

Para poder llegar a sentir la ciudad como un proyecto (inter)generacional es necesario:

1. Conocer y entender la importancia de esas conversaciones que se dan en todos los niveles de la realidad
2. Interconectar las historias personales y los distintos niveles de conversación hacia la reflexión ciudadana
3. Impulsar, desde el conocimiento y la experiencia, el desafío del “yo (inter)generacional en el proceso de transformación de la ciudad

Pero…

• ¿Qué significa poner en valor?

• ¿A quién interesa el pasado?

• ¿Cómo conecta con el futuro?

Poner en valor es mucho más que recopilar y catalogar, significa traer a primera línea esas partes invisibles de la historia tejida en el día a día: los cimientos del desarrollo que fueron permitiendo, además de generar riqueza, proporcionar estabilidad y crecimiento al territorio y sus gentes.

Las ciudades no son inteligentes ni tontas, son complejas y desconcertantes, por eso vamos traduciendo en esquemas las conversaciones con las que tratamos de hacer una hoja de ruta para el proceso de reflexión de la ciudad. Pero son esquemas que no surgen de los datos, sino de los relatos.