Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- metaforas_de_la_memoria [2019/01/20 13:19] – [La casa das Atochas] isabel
+++ metaforas_de_la_memoria [2019/01/20 13:52] (actual) – borrado isabel
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
-<fs large><fc #6495ed>**Biografías**</fc></fs>  /  <fs x-large><fc #6495ed>**Metáforas da Memoria**</fc></fs>
-<blockquote>fragmentos de esa memoria excavada na cidade e que forma parte do proxecto “de Mudanza”</blockquote>
-----
-====== O uso do tempo ======
-<WRAP center round box 90%>
-|  {{ :2_biografias:dscn0133.jpg?300 |}}  |  {{ :2_biografias:dscn0135.jpg?300 |}}  |
-**O Semáforo**: [[http://blog.enimaxes.com/2016/01/comos-y-porques-iii-el-ritmo-del-tiempo/|Comos e por ques]]
-<blockquote>//A medida que pasan os anos e fágome maior, cada vez estou máis convencido de que vivimos toda unha vida para aprender o que os nosos pais ensináronnos cando eramos nenos...// [[http://blog.cumclavis.net/2009/10/legado.html|Legado]]</blockquote>
-{{ vimeo>149432409?700x394 }}
-\\
-Trátase dunha peza fascinante, dura tan só 9’ e 42” e dou fe de que non só quita senón que, ao contrario, achega e engade tempo, do vivido, do interior, daquel no que repousan e cristalizan as mellores sensacións e do que adoitamos escasear.
-O vídeo presenta **un relato persoal, a evocación dunha vida laboral, co seu ambiente e os seus valores, moi afastada no tempo pero no que se recoñecen fitos cos que poder comparar o momento actual**. Non hai sobrevaloracións nin excesos emocionais pero si que hai **satisfacción íntima no recordo e unha revelación que se desprende, serena, do relato e que parece arroxar luz ao propio presente**.
-Toda esta percepción condénsase e apíñase nunha voz pausada, sinxela, que apetece oír e que vai trenzándose ao redor da construción da maqueta dun semáforo para trens. Dedos, soldador e estaño fan as veces de punto hipnótico sobre o que a voz vai desenvolvendo o seu relato. O pasado e o presente áchanse perfectamente integrados en cada punto da soldadura.
-{{ :2_biografias:fernand-iago_coruna-20140711.jpg?300|}}Para min **o conxunto fai evidente o tratamento do tempo, como valor, como actitude, como canle de coñecemento, como indicador de mestría e como recurso imprescindible a calquera construción**. Desde os xestos serenos e precisos do protagonista mentres manipula as súas ferramentas ata “aquelas horas que tamén lle gustaban” visitando as obras da Catedral de Santiago, hai todo un despregamento de curiosidade e o tempo aparece como unha oportunidade para ocuparse de maneira allea a calquera finalidade utilitarista, esencialmente espiritual e profundamente humanista.
-A cidade non aparece nun primeiro plano nin tan só vese, senón que é o pano de fondo no que se desenvolve a historia, **quizais as cidades sexan só iso, o lenzo da nosa rutina, aquel en o que pintamos de cores os fragmentos de quen lembro ou cremos ser**. A cidade como o reflexo das vidas que nela vívense a cada pouco. **[[http://blog.cumclavis.net/2015/12/el-valor-de-la-memoria-en-la-gestion.html|O valor da memoria na xestión do coñecemento]]**
-|  Edición resumida  |  Trailer  |
-|  {{ vimeo>149696675?350x197 }}  |  {{ vimeo>150018664?350x197 }}  |
-\\
-</WRAP>
-\\
-====== O partido ======
-<WRAP center round box 90%>
-**O brillo fugaz dos momentos  eureka**: "Paralizouse o aire en toda España"
-{{vimeo>13267069?350x197 }}
-**[[http://www.enpalabras.com/blog/2011/07/la-insoportable-levedad-del-triunfo/|A insoportable  levedad do triunfo]]**. A nosa especial visión de como se viviu na Coruña aquel día en que sentimos… campións.
-A rúa era unha festa, antes e despois. Pero o que fixo Historia non foi o triunfo senón a solidariedade do obxectivo compartido, o pensamento (case) unánime, o clamor do desexo expresado nunha soa palabra: Podemos!
-Pero a motivación do desexo é flor dun día… ou pouco máis. Incendiar sempre foi máis fácil que construír. Sobraba motivación pero faltaban motivos. Despois [[http://www.enpalabras.com/blog/2013/01/yo-no-estaba-yo-no-fui-yo-no-se-nada/tivemos motivos]] pero faltounos… sentido común, espírito de equipo, intelixencia colectiva, ganas de traballar… Seguramente, de todo un pouco.
-{{ vimeo>26290805?550x310 }}
-\\
-Aquel ano do "Partido" quixemos recoller a euforia do desexo e o anhelo do triunfo que envolvía a cidade en contraste co baleiro e o silencio das rúas. A mirada en perspectiva sempre resulta, cando menos, curiosa.
-</WRAP>
-\\
-====== O mar como metáfora ======
-<WRAP center round box 90%>
-[[http://www.enpalabras.com/blog/2014/02/oceanos-de-cemento/|Océanos de cemento]]
-**A beleza do temporal é innegable, o problema é non querer escoitar o que nos conta**. O groso das noticias lévallas o cemento esnaquizado e as desgrazas humanas, nalgúns casos debidas á imprudencia, individual e colectiva, e causadas polo descoñecemento das [[http://blog.enimaxes.com/2013/12/alertas-olvidadas/|alertas esquecidas]]. E das [[http://informaciongalicia.net/2014/01/anotaciones-para-nuevas-realidades-xvii-alertas-silenciadas/|silenciadas]].
-En 2014 o mar converteuse en espectáculo con impresionantes imaxes pero [[http://guion.de-mudanza.net/doku.php?id=iago_gonzalez|Iago]] elixiu os momentos intermedios, entre alertas, para escoitar o que contaba.
-{{ vimeo>85624710?550x310 }}
-\\
-**Historias ciudadás**:
-  * [[historias_ciudadanas#la_pequena_historia_de_la_blanca_quiroga|A pequena historia da “Blanca Quiroga”]]
-  * [[historias_ciudadanas#el_club_del_mar|O Club do Mar]]
-</WRAP>
-\\
-====== A casa das Atochas ======
-<WRAP center round box 90%>
-[[http://www.enpalabras.com/blog/2010/12/la-cultura-pre-okupa/|A cultura pre o(kupa)]]foi o slogan acuñado a principios de 2008 por un grupo de de persoas que transformaron unha de tantas ruínas, produto da especulación urbanística, nun espazo colaborativo e cultural. A "Casa das  Atochas" converteuse en todo un exemplo e símbolo de integración e espazo de liberdade.
-A historia non foi nova pero nunha cidade pequena todo ten máis transcendencia, sobre todo por tratarse dunha zona emblemática e con historia. Durante dous anos e medio, barrio e veciñanza recobraron unha intensidade vital non lembrada, rexurdindo do tráxico abandono provocado consentido tanto pola propiedade (promotora inmobiliaria, claro) como polos proxectos urbanísticos. Un barrio no que a destrución e o abandono poñían a alfombra perfecta á especulación.
-<blockquote>Non pretendo transmitir unha imaxe  idílica dun proxecto que, polo que ten de humano inclúe, estou segura, as súas zonas escuras. Creo que co que debemos quedarnos é cos seus ensinos: coa capacidade de traballo e de colaboración, coa ilusión que pode xerar alternativas onde non hai máis que abandono. Agora que para todo necesitamos estudos e plans estratéxicos, que nunca atopamos recursos, os feitos demóstrannos que se pode, e que a dependencia  choricosa do estado non nos vai a levar a ningunha parte. Non foi leste un exemplo de emprendemento? Deixarémolo ir, como tantos outros, entre as  escavadoras e os cascallos?</blockquote>
-{{ vimeo>22285431?550x310 }}
-\\
-</WRAP>
-====== Con-vivencia familiar ======
-<WRAP center round box 90%>
-Lo de cocinar ha encontrado un importante nicho en TV e Internet con sus cocinas ultramodernas y competitivas telerealidades pero lo de **"la receta de la abuela" parece ya un tópico de marketing** que lleva traza de convertirse en mito. Pero lo que se esconde tras el mito no es el producto ni los ingredientes, que suelen ser muy sencillos, sino **lo que evoca de la artesanía, la mano experta y la convivencia**.
-{{:2_biografias:carmenfaiorellas-2-300x255.jpg?150 |}}Las [[http://www.enpalabras.com/blog/2014/03/orejas-de-carnaval/|orejas de carnaval]] son un postre típico gallego  La receta no es ningún secreto y los ingredientes son sencillos (lo bueno no necesita artificios) pero el resultado requiere oficio y algunos trucos.
-Las que prepara Carmen son espectaculares, llevábamos años diciendo que había que grabarla mientras las hacía y al fin este año tocó. Y ya puestos, que menos que reunir a tres generaciones en la cocina: abuela, hijo y… nieto tras la cámara.
-<blockquote>Me ha encantado el fragmento cuando moja la mesa con aceite de girasol, me ha parecido totalmente subversivo [verter aceite directamente sobre la mesa y expandirlo con la mano!!!] y me he admirado del dominio artesano sobre los recursos…y de esa mano… ([[http://www.enpalabras.com/blog/2014/03/orejas-de-carnaval/#comment-7280|las sensaciones que provoca]])</blockquote>
-{{ vimeo>88562850?550x310 }}
-\\
-</WRAP>
-\\
-====== Juegos y aprendizaje ======
-<WRAP center round box 90%>
-[[http://www.enpalabras.com/blog/2012/07/jugaban-al-futbol/|Jugaban al fútbol...]]
-{{:2_biografias:juegos-1.jpg?200 |}}Salíamos de celebrar con la familia el día del Carmen en [[http://es.wikipedia.org/wiki/Virgen_del_Carmen#Espa.C3.B1a|un entorno que le hacía honor]] a lo que representa. En el pequeño mirador-acera, el que permiten estos pequeños reductos con esencia que aún quedan cerca de las ciudades, un grupito de niñas y niños jugaban con un balón a modo de fútbol personalizado.
-Pasamos con cuidado intentando no molestar, y ahí estaban, reposando, los vestigios del juego anterior. Ignoro si jugaban sólo las niñas o el grupo completo que ahora daba patadas.
-Y el aseguir caminando, el cambio de perspectiva nos hizo sonreír. Tampoco sé si fue pura casualidad, pero está claro que la mirada adulta fabrica contextos a su medida. ¿O será que se nos ha olvidado que lo natural, la naturaleza, sigue su curso?
-Esto de los puntos de vista…
-{{ :2_biografias:juegos-2.jpg?500 |}}
-\\
-</WRAP>
-\\
-====== El río de Monelos ======
-<WRAP center round box 90%>
-|  {{ :2_biografias:rio-monelos_hemeroteca-la-vanguardia_6abril1963.jpg?380 |}}  \\ **[[http://hemeroteca.lavanguardia.com/preview/1965/04/06/pagina-6/33558689/pdf.html|Hemeroteca La Vanguardia, 6 abril de 1963]]**  |  \\ \\ \\ {{ :2_biografias:rio-monelos-canalizacion.png?380 |}} \\ **Obras de canalización del río**  |
-|  {{ :2_biografias:rio-monelos-lavando.jpg?380 |}}  \\ [[historias_ciudadanas#la_granja_agricola_experimental|Los oficios del agua]]    |
-\\
-<blockquote>O Rego dos Xudeus (seguramente non chamado así en todo o seu curso) nace aproximadamente máis arriba da Coiramia e baixa -hoxe canalizado e soterrado, ao xeito do Río de Monelos -polo que é a zona da Rúa de San Vicenzo, Asturias, Biscaia ou Antonio Viñes cara a Catro Camiños, indo morrer á Palloza, onde estaría -antes da construción do porto -a Pena dos Xudeus, que serviu tamén como cemiterio desta comunidade, cando menos na época medieval.
-Tamén hai outro pequeno rego procedente de Nelle ou Santa Margarida que baixaba pola Falperra e é de supoñer que alimenta o lavadoiro que había alí até hai non tantos anos. No caso do dos Xudeus, como acontece con todos os ríos de memoria soterrada, a súa rebeldía abrolla ás veces dos sumidoiros, a xeito de fedores (mítico é o cheiro da Rúa Asturias) ou mesmo enchentes (ocasionalmente na Rúa Biscaia, Vítor López Seoane, Antonio Viñes, Félix Estrada Catoira...). A auga busca sempre o seu sitio, por moito que o urbanismo disparatado non queira.</blockquote>
-</WRAP>
-\\
-====== La postal de la ciudad ======
-<WRAP center round box 90%>
-\\
-<html> <center>
-<iframe src="http://docs.google.com/gview?url=http://wiki.de-mudanza.net/PDFS/Hemeroteca/A-Coruña_800-años_La-Marina.pdf&embedded=true" style="width:700px; height:500px;" frameborder="0"></iframe>
-</center> </html>
-\\
-</WRAP>
-\\